از ابو حمزه ثمالى روايت شده: از حضرت باقر عليه السّلام اجازه خواستم خدمتش مشرّف شوم، حضرت از خانه بيرون آمد، درحالى كه لبهاى مباركش حركت مى‏ كرد، فرمود: تكلّم مرا دانستى؟ گفتم: آرى فدايت شوم. فرمود: تكلّم كردم به كلامى كه احدى هرگز به آن تكلم نكرده، مگر آن‏كه حق تعالى آنچه از امر دنيا و آخرت مهم اوست كفايت‏ فرموده، گفتم: فدايت شوم، پس مرا به آن خبر ده، فرمود: آرى هركه اين كلمات را در حال بيرون رفتن از خانه بخواند، مهمّات او آسان گردد:

 

 بسم الله الرّحمن الرّحیم، حسبى الله توكّلت على الله اللهم انّى اسئلك خير امورى كلّها، و اعوذ بك من خزى الدّنيا و عذاب الاخرة

 

منبع:مفاتیح الجنان،باب پنجم